Books by Eugenie Marlitt

Eugenie Marlitt (1825-1887) war eine deutsche Schriftstellerin. Sie wird als erste Bestsellerautorin der Welt angesehen. Inhalt: • An I. • Beim Wiederfinden alter Gedichte • Das einzig Wahre • Der Abend • Des Henkers Tochter • Die Natur • Die Träume • Die Treue • Die Windsbraut • Drachenhort • Ein losgerissener Baum • Ein Morgen im Walde • Ein verfallenes Schloß • Eisblumen am Fenster • Erfahrung • Frauenherz • Frohsinn • Frühlings Lust und Weh • Glaube • Grauer Himmel • Hochmut • Hoffnung • Klage • Kyffhäuser • Mahnung • Maßliebchen im Schnee • Meerkönig • Sehnsucht • Sei klug! • Schneesturm • Sonntagmorgen • Sommernacht • Vorsehung • Winter

Aus dem buch: "Tante Sophie hatte die Klammerschürze vorgebunden und nahm Wäsche von der Leine. Das Herz lachte ihr im Leibe, während sie unter den hochgespannten Seilen hinschlüpfte - frischgefallener Schnee, ja, was war der gegen das Weiß der bleichenden Tafeltücher und Leinenbezüge? - Seit urvordenklichen Zeiten war stets das schönste Bleichwetter, sobald die Leinenschätze des ehrenwerten Hauses Lamprecht und Sohn an die Luft gebracht wurden - selbstverständlich! Es sei das so gut ein Vorrecht wie das berühmte Kaiserwetter, meinte Tante Sophie immer mit listigem Augenzwinkern, denn es war jemand im Hause, der solche Blasphemien absolut nicht hören mochte ..."

Eugenie Marlitt, geboren als Friederieke Henriette Christiane Eugenie John (1825-1887) war eine deutsche Schriftstellerin. Ihre Romane zeigen, dass sie das Leben bei Hof gut kannte und ihre Heimat Thüringen liebte. Das Leben bei Hofe stand in einer Zeit des erstarkenden Bürgertums auch für soziale und geistige Unabhängigkeit der Frauen, weshalb sie besonders bei diesem Teil der Leserschaft äußerst beliebt war. Aus dem Buch: "Auf dem Marktplatze trennten sich die drei Leidensgefährten mit stummem Händedrucke; der eine, um pflichtschuldigst seinen Kamillenthee zu trinken, und die anderen in dem niederschlagenden Bewußtsein, daß ihrer eine Gardinenpredigt daheim warte. Denn die Frauen waren der noblen Passion ihrer Eheherren ohnehin nicht hold, und nun lag die Jagdbeute, das einzige Beschwichtigungsmittel, zerquetscht draußen unter der umgestürzten Chaise, und das mit zähem Schlamme bedeckte Jagdkostüm verwandelte sicherlich schon die erste Umarmung in einen jähen Zornausbruch."

Aus dem Buch: "In dem kühlen Wasser des kleinen Beckens standen ein Paar brauner Mädchenfüße. Zwei ebenso sonnverbrannte Hände zogen das schwarze, grobwollene Röckchen fest und vorsichtig um die Kniee, während sich der Oberkörper neugierig vornüber bog. Schmale, mit weißem Linnen bedeckte Schultern und ein junges, braun angehauchtes Gesicht - in der That, es war wenig und winzig genug, was der Fluß zurückwarf; immerhin - den zwei Augen im Wasser war es sehr gleichgültig, ob das Gesicht, in welchem sie saßen, griechische Regelmäßigkeit oder den Hunnentypus zeigte. Hier auf dem einsamsten Fleck der Heide gab es keinen Maßstab für weibliche Schönheit, keine Anregung zum Vergleich; nur, daß alles, was im unverfälschten Tageslicht "natürlich" und altgewohnt erschien, aus dem Wasserspiegel so fremd heraufsah, das machte ihn verlockend."

Powiesc opowiada o 17 letniej dziewczynie- Leonorze, ktora jest corka znanego uczonego i wybitnej poetki.Niemal cale dziecinstwo spedzila z dala od rodzicow, dziko biegajac po zapomnianych przez swiat wrzosowiskach, wychowana przez babke, ktora pieniadze wyrzuca do rzeki. Leonora to bardzo uczuciowa dziewczyna, zachwyca sie kazdym kwiatkiem, kazdym swiergotem ptaszka, kazdemu ufa, wszystkim sie raduje, a kazda niesprawiedliwosc lamie jej niewinne serce. Babka Leonory - Klotylda, ktorej zyczeniem bylo wyslac wnuczke do szkoly umiera, zostawiajac ten klopot Ilzie, ktora predko zawozi nieokielznana dziewczynke do miasta, do jej ojca Wilibalda i do palacyku pana Eryka Claudiusa - bogatego mieszczanina. "e;Nie ma widokow tu, wsrod moich cudnych, rozleglych wrzosowisk! Bylam oburzona takim niedocenianiem mojej najmilszej ojczyzny. Heinz zawiozl panne Streit z kufrem do najblizszego miasteczka. Pozwolono mi podjechac kawalek. Po pozegnaniu stalam dlugo, patrzac az zniknie na horyzoncie powiewajacy welon panny Streit..."e;-

Młodziutka złotowłosa i o złotym sercu Elżunia, utalentowana muzycznie córka niezamożnych, ale bogatych duchem rodziców. Prawdę ceniących nade wszystko. Wraz z rodzicami i młodszym bratem z Poznania do starego, posępnego zamku na Śląsku, odziedziczonego przez jej matkę. W scenerii pięknych lasów, dworów szlacheckich i leśniczówki, rozwija się pełna przygód i tajemnic akcja powieści. Rodzą się również płomienne uczucia Elżuni i majętnego arystokraty."Opowiadanie Sabiny podniecało ciekawość Elżuni; może w ruinach odnajdzie jaki pamiętnik rodzinny, który naprowadzi ją na ślad tajemnicy? Złota Elżunia, bo tak stryj Szymon nazywał synowicę, wśród nowych myśli i zaciekawienia zapomniała o przykrym zajściu z Berta i szła ku zamkowej górze pełna najlepszych nadziei, pewna, że jeśli nawet, jak stwierdziła Sabina, duchy pokutują w gruzach, to opiekować się one będą drogimi je duch widzi głąb serc ludzkich, a serca ich proste i czyste..."Eugenie Marlitt (1825-1887) niemiecka pisarka, miała studiować muzykę, ale straciła słuch i zajęła się literaturą. Tworzyła w drugiej połowie XIX wieku. Jej bestsellery są przetłumaczone na wiele języków i czytane na całym świecie przez kolejne pokolenia miłośników literatury budzącej wzruszenia i trzymającej w napięciu.

Mroczna przeszłość pięknej hrabiny Voldern stała się przyczyną tragedii osobistych wielu osób z jej otoczenia i położyła się głębokim cieniem na życiu jej jedynej wnuczki i spadkobierczyni - Gizeli Sturm. Odsunięta od świata i wychowywana w kłamstwie osierociała Gizela nie zaznała radości i beztroski dziecięcych lat. Dorastała otoczona udawaną troskliwością, nieświadoma wyrządzonych jej krzywd i nie przeczuwająca, na jak ciężką próbę wystawi ją los u progu jej pełnoletności. Czy wyjdzie z tej próby zwycięsko i zdoła ocalić honor rodziny Voldernów - pokaże lektura tej książki, którą czyta się z z zapartym tchem. Mała Gizela skryła się początkowo przerażona w kąt pokoju, ale wnet na jej twarzyczce lęk ustapił miejsca oburzeniu. Nie była przecież niegrzeczna, a chciano ją ukarać. Nie wiedziała, w swej dziecięcej niewinności, jakie są przyczyny oburzenia niewidomej, wiedziała tylko jedno, że się z nią obeszła niegodnie, a to jej się zdarzało po raz pierwszy w jej młodym życiu..."Eugenie Marlitt (1825–1887) niemiecka pisarka, miała studiować muzykę, ale straciła słuch i zajęła się literaturą. Tworzyła w drugiej połowie XIX wieku. Jej bestsellery są przetłumaczone na wiele języków i czytane na całym świecie przez kolejne pokolenia miłośników literatury budzącej wzruszenia i trzymającej w napięciu.

W książce tej autorka przedstawia dzieje młodej spadkobierczyni ogromnej fortuny. Młodziutka Kasia niespodziewanie zostaje spadkobierczynią młyna, który mieści się nieopodal pałacu przyrodnich sióstr. Po śmierci swego bogatego dziadka wraca z dalekiego świata w rodzinne strony, żeby wejść w posiadanie zapisanego jej majątku. Zanim jednak osiągnie pełnoletność, prawowitym opiekunem spadku jest jej powinowaty, radca Romer. Przebywając w jego domu, Kasia nie tylko spotyka swoje przyrodnie siostry: kapryśną Florę i schorowaną Henrietę, ale także styka się ze światem bogactwa, a co za tym idzie: obłudą, fałszywą moralnością i ludzkim egoizmem. Jej uczciwość, szczerość i czyste intencje wobec otaczających ją ludzi wyraźnie odbiegają od praw, jakimi kieruje się cała jej rodzina. Czy młoda dziedziczka będzie potrafiła przeciwstawić się otoczeniu, a jednocześnie, czy ulegnie rodzącemu się w niej uczuciu do mężczyzny związanego słowem z inną?Eugenie Marlitt (1825–1887) niemiecka pisarka, miała studiować muzykę, ale straciła słuch i zajęła się literaturą. Tworzyła w drugiej połowie XIX wieku. Jej bestsellery są przetłumaczone na wiele języków i czytane na całym świecie przez kolejne pokolenia miłośników literatury budzącej wzruszenia i trzymającej w napięciu.