Books by Jacobus van Looy

De weesjongen uit Haarlem genaamd 'Jaapje' is opgegroeid tot 'Jaap'. In deel twee van de trilogie 'Jaap, Jaapje, Jacob' lees je de jeugdherinneringen van de schrijver Jacobus van Looy en over zijn tijd als leerling van het druk- en schildervak. Ondanks dat van Looy als wees opgroeide in Haarlem, kon hij vanwege zijn tekentalent studeren aan de Rijksacademie in Amsterdam. Hoewel het boek onderdeel is van een trilogie is het zelfstandig te lezen.Jacobus van Looy (1855-1930) was een Nederlandse schilder en schrijver. Hij groeide op in een weeshuis en leerde aanvankelijk om huis- en rijtuigschilder te worden, maar vanwege zijn talent kon hij uiteindelijk studeren aan de Rijksacadamie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1884 ontving hij de prestigieuze Prix de Rome. Hij zetelde in de redactie van het letterkundig tijdschrift De Nieuwe Gids en maakte deel uit van de beweging van de Tachtigers. Hij publiceerde verschillende prozabundelingen en daarnaast vertaalde hij werken van Shakespeare.

In 'Jaapje' lees je de jeugdherinneringen van de schrijver Jacobus van Looy. Hij bracht zijn jeugd door in het Burgerweeshuis in Haarlem. Jaapje is het eerste boek van de autobiografische trilogie.In de bittere tijd van de Eerste Wereldoorlog bood het verhaal aan vele Nederlanders innige troost. Het weeshuis-bestaan van de zevenjarige jongen was als een geestelijke remedie voor de wereldbrand die op dat moment alom was. Veel lezers herkenden in de verhalen die in het boek voorkomen de jeugd van de auteur zelf en bestempelden het autobiografisch. Zo gaf het hoop: als de auteur nog leefde dan moest het met Jaapje toch wel goed aflopen?Jacobus van Looy (1855-1930) was een Nederlandse schilder en schrijver. Hij groeide op in een weeshuis en leerde aanvankelijk om huis- en rijtuigschilder te worden, maar vanwege zijn talent kon hij uiteindelijk studeren aan de Rijksacadamie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1884 ontving hij de prestigieuze Prix de Rome. Hij zetelde in de redactie van het letterkundig tijdschrift De Nieuwe Gids en maakte deel uit van de beweging van de Tachtigers. Hij publiceerde verschillende prozabundelingen en daarnaast vertaalde hij werken van Shakespeare.

De weesjongen uit Haarlem genaamd 'Jaapje' groeide op tot 'Jaap' en inmiddels zelfs tot 'Jacob'. In het postuum uitgegeven boek 'Jacob' lees je over het volwassen leven van de schrijver Jacobus van Looy, welke voortborduurt op zijn jeugdherinneringen als wees in Haarlem en zijn tijd als leerling van het druk- en schildervak. In het boek is Jacob inmiddels een erkende schilder maar hij wordt vooral gewaardeerd om zijn schrijfkunst wat hem als schilder krenkt. Het boek is het laatste deel van de trilogie 'Jaap, Jaapje, Jacob' maar is zelfstandig te lezen.Jacobus van Looy (1855-1930) was een Nederlandse schilder en schrijver. Hij groeide op in een weeshuis en leerde aanvankelijk om huis- en rijtuigschilder te worden, maar vanwege zijn talent kon hij uiteindelijk studeren aan de Rijksacadamie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1884 ontving hij de prestigieuze Prix de Rome. Hij zetelde in de redactie van het letterkundig tijdschrift De Nieuwe Gids en maakte deel uit van de beweging van de Tachtigers. Hij publiceerde verschillende prozabundelingen en daarnaast vertaalde hij werken van Shakespeare.

Een jonge Amsterdamse schilder genaaamd Johan is vanwege een studiereis in Tanger verzeild geraakt. Terwijl hij zich staande probeert te houden in de kakofonie van de Afrikaanse stad komt hij in aanraking met allerlei merkwaardige figuren en gebruiken - zoals een optocht van `gekken' die door de straat trekt, en die worden vereerd als heiligen. Dit sterk autobiografische verhaal schreef Jacobus van Looy, die naast schrijver ook schilder was, toen hij terugkeerde van een studiereis in Marokko. Het verhaal toont op levendige wijze de ervaringen van iemand op doortocht die zich tot een vreemde omgeving probeert te verhouden.-

Als Jacobus van Looy, een getalenteerde weesjongen die een schilderopleiding volgt aan de Amsterdamse Academie voor Beeldende Kunsten, in 1884 de Prix de Rome wint gaat hij twee jaar op studiereis naar Italië en Spanje. Geïnspireerd door het naturalistische proza dat hij leest in het pas opgerichte tijdschrift De Nieuwe Gids, waarvan hij de eerste exemplaren opgestuurd heeft gekregen, begint hij in Italië met schrijven. Zijn eerste publicatie verschijnt in 1886 in De Nieuwe Gids en beschrijft een sneeuwdag in Venetië. In zijn schrijfstijl is zijn achtergrond als schilder duidelijk merkbaar; sferen en kleuren spelen een grote rol. Drie jaar na die eerste publicatie verschijnt een bundeling van het proza van Van Looy onder de eenvoudige titel Proza, met daarin klassieke stukken als ‘De nachtcactus’, ‘De hengelaar’ en ‘De dood van mijn poes’. Jacobus van Looy (1855-1930) was een Nederlandse schilder en schrijver. Hij groeide op in een weeshuis en leerde aanvankelijk om huis- en rijtuigschilder te worden, maar vanwege zijn talent kon hij uiteindelijk studeren aan de Rijksacadamie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1884 ontving hij de prestigieuze Prix de Rome. Hij zetelde in de redactie van het letterkundig tijdschrift De Nieuwe Gids en maakte deel uit van de beweging van de Tachtigers. Hij publiceerde verschillende prozabundelingen en daarnaast vertaalde hij werken van Shakespeare.