دانش سری هیتلر

نازیها برههای بهتآور و فاجعهبار را در تاریخ جهان رقم میزنند؛ پدیدهای که ردپای آن را کماکان میتوان بر تن آن نظارهگر بود. با روی کار آمدن آنها، به مدت دوازده سال، اصول خفیة[1] سلطهطلبانهای راه خود را به عرصة سیاستباز میکنند که آشکارا، باهدف دگرگون ساختن یکبارة بشریت قدرت گرفتهاند. این دگرگونی چنان ماهیتی ریشهای دارد که هدفی جز بازتعریف تمدن آتی بشری بر اساس پندارة منحط نازیگری دنبال نمیکند. اگرچه، ناسیونال سوسیالیسم[2] - آنچه در اصل، از گفتن واژة نازی اراده میشود - را میتوان پالودة نهایی میلیتاریسم پروسی[3] قلمداد کرد، اما نباید از یک جنبة مهم دیگر آن، یعنی بعد منجیگرانۀ این حرکت، غافل شد. این منجی گری ارتباطی با آنچه که در آموزههای مسیحی و اسلامی دیده میشود، ندارد؛ بلکه صحبت از نوعی منجی گری نخبهگرانه[4] است که ریشه در نژاد و قومیت دارد. تمام خصوصیات نازیگری ریشه در نگرشی جادوانگارانه به جهان دارد، و تاریخچة آلمان نازی را تندروانی نامتعارف جعل کردهاند که کردار آنها را جز در قالب علوم خفیه نمیتوان توضیح داد. از منظر مورخان عادی، میتوان اعمال نازیها را تنها وسواسی ابلهانه دانست، اما در دیدی موشکافانه، میتوان الگوهای مشخصی از منظر علوم خفیه را در رفتار و کردار آنها تشخیص داد.