Czerwone i czarne

Młody Julian Sorel, syn drwala, marzy o karierze oficera. Jednak po klęsce Napoleona musi pożegnać się z planami na przyszłość. Jedyną szansą na wyrwanie się z domu i podążanie za ambicjami jest wstąpienie na drogę duchowną. Przedtem jednak chłopak podejmuje się pracy nauczyciela w posiadłości państwa de Renal, gdzie zadurza się w pani domu. Kiedy romans wychodzi na jaw, Julian w atmosferze skandalu opuszcza dwór. Choć jego życie płynie dalej, echa przeszłości uniemożliwiają mu odcięcie się od tego, co było.
Stendhal, właściwie Marie-Henri Beyle (1783-1842) – francuski pisarz romantyczny, prekursow realizmu, członek wolnomularstwa. Debiutował w 1814 roku książką „O Haydnie", za którą został oskarżony o plagiat. Kolejne pozycje nie przykuwały uwagi krytyków. Dopiero powieść „Czerwone i czarne" wywołała żywe reakcje, a w 1864 roku trafiła do indeksu ksiąg zakazanych. Twórczość Stendhala wyprzedzała epokę, w której żył. Za życia nie był rozumiany, zmarł w samotności i zapomnieniu. Dopiero pod koniec XIX wieku na nowo zaczęto interesować się jego twórczością, włączając ją do kręgu romantyków.