het avondconcert

In Het Avondconcert wordt realiteit absurditeit en absurditeit realiteit. Geen enkele fictie kan de realiteit van wat er met de joden tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurd is ook maar enigszins benaderen. Het Avondconcert doet een poging ertoe. Door omdraaiing van wat de realiteit was, geeft hij die realiteit een nog afschuwelijker inhoud dan hij reeds had. Vriendelijke SSers, op gymschoenen, gekleed in harnassen van papier, en zwaarden van karton in hun handen, begeleiden met de meeste voorkomendheid gedurende een hele lange tocht een onafzienbare menigte mannen, vrouwen en kinderen naar met bloemen en lampions versierde praalwagens die hen naar Auschwitz zullen brengen. Moshe slaagt er niet in zijn ouders ervan af te houden in een van de wagens te stappen. Het Avondconcert tracht te voldoen aan wat de Poolse dichter van Het lied van het uitgeroeide Joodse volk, Jizchak Katzenelson aan de wereld vroeg voordat hij in Auschwitz in de gaskamer omkwam: 'niet genezen door vergeten, die eeuwige wond'.