Ojciec Goriot

Paryż, rok 1819. Eugeniusz de Rastignac studiuje prawo i liczy na awans społeczny, w czym wspiera go kuzynka, wicehrabina Madame de Beauséant. Jan Joachim Goriot jest emerytowanym producentem makaronu, który poświęcił majątek, by pomóc swoim córkom. Vautrin to tajemniczy propagandzista. Losy trójki różniących się od siebie mężczyzn splatają się w paryskim pensjonacie Maison Vaquer. Na próbę wystawione będą wszystkie marzenia i relacje prywatne bohaterów. Autor poddaje analizie istotę rodziny i małżeństwa, a wyniki jego dociekań nie napawają optymizmem.
„Ojciec Goriot" powszechnie uważany jest za najważniejszy utwór Balzaka. Wchodzi w skład „Scen z życia prywatnego" cyklu „Komedia ludzka", w którym pisarz przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa.
Honoré de Balzac (1799-1850) – francuski pisarz określany mianem „mistrza realizmu". Dzieciństwo spędził na prowincji, studiował prawo w Paryżu, ale swoje życie poświęcił pisaniu. Był tytanem pracy, pisał po kilkanaście godzin dziennie. Czynnie uczestniczył w życiu literackim. Jego największe dzieło to cykl Komedia ludzka, w którym przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W prozie łączył elementy realizmu z romantyzmem. Portretował kobiety po trzydziestce, mężatki – stąd popularne sformułowanie „kobiety w wieku balzakowskim". W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnił Tadeusz Boy Żeleński, który przetłumaczył i wydał znaczną część Komedii ludzkiej.