Wykorzystanie Syntetycznych Heksaploidów Do Ulepszania Pszenicy

Pszenica (Triticum aestivum), będąca ważną rośliną zbożową, żywi ludzką populację na calym świecie. Niższa różnorodnośc genetyczna pszenicy spowodowala jej podatnośc na liczne ograniczenia biotyczne i abiotyczne wplywające znacząco na wielkośc plonu. Aby poprawic jej wydajnośc, konieczna jest poprawa genetyczna. W celu poprawienia jej bazy genetycznej zbadano i uznano za wartościowe, aby osiągnąc pilny cel. Amphiploidy i syntetyczne heksaploidy produkowane poprzez skrzyżowanie pszenicy Durum (2n=4x=28; AABB) i diploidów z genomem odpowiednio A i D, zostaly uznane za sposób na wykorzystanie dzikiego potencjalu genetycznego u jej przodków. Syntetyki te niosą ze sobą nową różnorodnośc alleli dla kluczowych stresu biotycznego, takich jak choroby grzybowe i wirusowe. Dodatkowo, abiotyczne stresy, takie jak tolerancja na zasolenie i suszę, są dodatkowymi atrybutami. W niniejszej pracy przedstawiono eksperymenty, które skupiają się na rozpoznaniu różnych cech potencjalnych w syntetycznych heksaploidach w celu zwiększenia wysilków na rzecz poprawy jakości pszenicy na calym świecie.